Στο Δερματολογικό μας Ιατρείο αντιμετωπίζονται όλο το φάσμα των δερματολογικών παθήσεων. Οι πιο συχνές από αυτές είναι:
Ακμή
Η ακμή είναι μια κοινή δερματική πάθηση, που εμφανίζεται κυρίως στην εφηβεία αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις στην ενήλικη ζωή. Επηρεάζει τις περιοχές του δέρματος με τον πυκνότερο πληθυσμό σμηγματογόνων αδένων (πρόσωπο, πλάτη, στέρνο).
Οι αδένες αυτοί εκκρίνουν το σμήγμα, μια λιπαρή ουσία, που θρέφει το δέρμα και που μεταφέρει μέσω των τριχοθυλακίων νεκρά κύτταρα στην επιφάνεια του δέρματος.
Σε περιπτώσεις υπερέκκρισης σμήγματος και όταν το σμήγμα και τα κύτταρα του δέρματος φράζουν τα τριχοθυλάκια, δημιουργούνται συνθήκες για τη συσσώρευση βακτηριδίων (P–acnes) και τη δημιουργούνται φλεγμονής, τα γνωστά σπυράκια της ακμής.
Ορμονικοί, περιβαλλοντικοί και άλλοι εξωγενείς παράγοντες επηρεάζουν την ένταση της ασθένειας. Τα χαρακτηριστικά της ακμής συνδέονται με την ηλικία έναρξης της νόσου και τον βαθμό σοβαρότητας και περιλαμβάνουν: σμηγματόρροια (αυξημένη έκκριση σμήγματος), ανοιχτούς φαγέσωρες (μαύρα στίγματα), κλειστούς φαγέσωρες (λευκά στίγματα), βλατίδες, φλύκταινες, κύστεις, οζίδια, ουλές.
Η θεραπεία της ακμής επιτυγχάνεται με την εφαρμογή διαφόρων πρωτοκόλλων, ανάλογα με τον ασθενή και την σοβαρότητα της ακμής. Κύριος στόχος της θεραπείας είναι η ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων και των αρνητικών ψυχολογικών επιπτώσεων που προκαλούν καθώς και η πρόληψη για την αποφυγή σχηματισμού ουλών.
Έκζεμα – Ατοπική δερματίτιδα.
Η ατοπική δερματίτιδα (αλλιώς ατοπικό έκζεμα) είναι μια χρόνια, κνησμώδης, φλεγμονώδης νόσος του δέρματος που εμφανίζεται κυρίως στην παιδική ηλικία και έχει πορεία με εξάρσεις και υφέσεις. Το ποσοστό εμφάνισής της στο γενικό πληθυσμό κυμαίνεται από 2-5% και εμφανίζεται συχνότερα κατά την πρώτη παιδική ηλικία (στο 85% των περιπτώσεων η πρώτη εμφάνιση γίνεται πριν από την ηλικία των 5 ετών). Μόνο σε μικρό ποσοστό (περίπου 15%) η έναρξη της νόσου γίνεται μετά την εφηβεία. Συχνά συσχετίζεται με άλλες ατοπικές ασθένειες, όπως το αλλεργικό άσθμα και την αλλεργική ρινίτιδα.
Τα αίτια πίσω από τις εκδηλώσεις της ατοπικής δερματίτιδας δεν είναι σαφή. Ωστόσο, φαίνεται να προκύπτουν από συνδυασμό αλληλεπιδράσεων όπως διαταραγμένη λειτουργία του φραγμού του δέρματος, ανοσολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες,ψυχολογικά αίτια -στρες.
Πολλές μελέτες έχουν συσχετίσει την εμφάνιση της ατοπικής δερματίτιδας με το γενετικό υπόβαθρο. Παιδιά αλλεργικών γονιών ή παιδιά που έχουν μεγαλύτερο αδελφάκι με ατοπική δερματίτιδα έχουν αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Επιβαρυντικοί παράγοντες αποτελούν η επαφή με ερεθιστικές (αλλεργιογόνες) ουσίες όπως τροφές (γάλα, αυγά, ψάρι, κ.α.), εισπνεόμενες ή υγρές ουσίες (απορρυπαντικά κα), υφάσματα (μάλλινα, συνθετικά), φυτά, γύρη, καπνός, σκόνη και άμμο, καθώς και η εφίδρωση, η θερμότητα, η ξηρασία και οι ακραίες καιρικές αλλαγές.
Οι βλάβες της ατοπικής δερματίτιδας αποτελούνται από κόκκινο, ερεθισμένο, ελαφρά πρησμένο και πολύ ξηρό δέρμα, το οποίο μπορεί να παρουσιάζει μικρές πληγές και οροροή (δηλαδή να “τρέχει” υγρό). Το εξάνθημα της ατοπικής δερματίτιδας εμφανίζει χαρακτηριστική κατανομή. Στην βρεφική και παιδική ηλικία αφορά συνήθως τα μάγουλα του μωρού και του παιδιού, τις καμπτικές επιφάνειες των αγκώνων και γονάτων, το δέρμα πίσω από τα αυτιά, το δέρμα του λαιμού, τους καρπούς και τους αστραγάλους. Σε μεγαλύτερη ηλικία δηλαδή σε εφήβους και ενηλίκους η κατανομή αλλάζει και αφορά συχνότερα (αλλά όχι απόλυτα) τους μηρούς, τους βραχίονες και την πλάτη.
Πάντοτε υπάρχει έντονη φαγούρα, που μπορεί να μην επιτρέπει στον ασθενή να κοιμηθεί ή να ξύνεται έντονα ακόμα και στον ύπνο του. Το ξύσιμο επιτείνει ακόμη περισσότερο τη βλάβη του δέρματος και δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη φαγούρα, οδηγώντας σε ένα φαύλο κύκλο ξυσίματος- αισθήματος φαγούρας που αν δεν “σπάσει” με εφαρμογή των οδηγιών του δερματολόγου, η ατοπική δερματίτιδα είναι δύσκολο να θεραπευθεί.
Ψωρίαση
Η ψωρίαση είναι μια μη μεταδοτική, χρόνια, φλεγμονώδης δερματική νόσος, κατά την οποία τα κύτταρα του δέρματος πολλαπλασιάζονται πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται παχιές, λευκές, ασημί ή κόκκινες πλάκες στο δέρμα. Οι πλάκες κυμαίνονται σε μέγεθος και εξάπλωση. Πιο συχνά εμφανίζονται στα γόνατα, στους αγκώνες, στο τριχωτό της κεφαλής, πίσω από τα αυτιά και στο κάτω μέρος της πλάτης. Μπορεί να προσβάλει ακόμη και τα νύχια.
Η ψωρίαση είναι πιο συχνή σε ενήλικες, αλλά εμφανίζεται σε παιδιά και έφηβους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ψωρίαση είναι κληρονομική και οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες. Τα άτομα με ψωρίαση συχνά παρατηρούν εξάρσεις σε περιόδους έντονου στρες, μετά από λοίμωξη ή με την λήψη κάποιον φαρμάκων.
Η ψωρίαση μπορεί να συνυπάρχει με ευαισθησία, πόνο και οίδημα κάποιων αρθρώσεων. Αυτό ο τύπος ψωρίασης ονομάζεται ψωριασική αρθρίτιδα.
Η θεραπεία της ψωρίασης έχει ως στόχο να μειωθεί η φλεγμονή και να σταματήσει η γρήγορη ανάπτυξη των κυττάρων του δέρματος και ο σχηματισμός ψωριασικών πλακών. Η αφαίρεση της μεγάλης συγκέντρωσης δέρματος (λέπια) και η λείανση της επιδερμίδας επιτυγχάνεται με τοπικές θεραπείες που εφαρμόζονται στο δέρμα.